با وزیری یا دولتی کارمی کنند ، در ظاهر همراه هستند ولی در باطن خر خودشان را می رانند. یک گروه از این ها مختلس و رشوه بگیر و اهل پارتی بازی هستند ولی گروه دیگری وابستگی قلبی با گروههای مخالف دولت دارند.این نفاق هم از سود جویان برمی آید و هم با افرادی که

آقای پناهیان ضمن انتقاد از فقدان حزب در کشور “دولت سایه” را یک حزب سیاسی دانست و از اقدامات آنها تمجید کرد.اما واقعیت این است که این تشکیلات نمی‌تواند حزب باشد زیرا احزاب سیاسی دارای ویژگی‌های زیر هستند: ۱_مرامنامه و اساسنامه شفاف و در دسترس دارند ۲_موسسین با انتشار مرامنامه واساسنامه علاقمندان و طرفداران خود را

برای پرداخت شارژ ماهیانه منزل به نزد مدیر مجتمع ساختمانی رفته بودم. خانمی است بددهن و خشن که کل مجتمع از او حساب می برند. (از تیپ طرفدارهای ترامپ). سر صحبت را باز کرد و به سیاست کشاند. در میانه صحبتهایش حرف جالبی زد. گفت: «گاهی با دوستانمان که دورهم جمع می شویم می گوئیم

مراسم افتتاحیه المپیک پاریس را که می بینید دو سویه متفاوت از یک شهر را به نمایش می گذارد ؛ شهری که ماحصل تمدن بشری و رشد فرهنگ و هنر آن را به غایت زیبایی و کمال رسانده و از سوی دیگر شهری که نماینده یک تمدن واداده در مقابل پروژه تخریب تمدنی کمونیسم جهانی

کنفرانسی با اسم رمز یوریکا که در طی آن استالین چرچیل و روزولت به عنوان سران متفقین برای آینده جنگ با هیتلر و آینده و استقلال ایران تبادل نظر کردند. طبیعتا این موضوع خوش آیند آلمان نازی نبود. و جاسوس‌های نازی و عوامل آبوهر آلمان تلاش بسیاری برای اخلال در این کنفرانس کردند. روسها مدعی

دوگانه های موجود در سیاست خارجی ایران با هدف تحقق دو وظیفه اصلی سیاست خارجی یعنی «تولید امنیت» و «انباشت ثروت» در روند زمان ساخته شده اند. این دو گانه ها عبارتند از: گرایش به شرق یا به غرب، تقویت امنیت یا احیای برجام، تقویت محور مقاومت یا گسترش روابط با دولت های منطقه، و

تنها قول‌تان آقای رییس‌جمهور! به مسعود پزشکیان رای دادم چون در بین همه وعده‌هایی که می‌توانست درباره پول‌پاشی دهد، تنها یک وعده داد. ایستادن پای بچه‌های ایران. همان روز که در فرودگاه شیراز رو به مادر شهید نشسته بر ویلچر گفت: با تمام وجودم پای دختران و پسران ایرانم در خیابان‌ها می‌جنگم و سعی می‌کنم

سفر مهم وزیر خارجه اردن به تهران در شرایط فعلی می تواند حامل سه پیام مهم باشد که به ترتیب اهمیت می توان به آن پرداخت. نکته اول: ارتقای روابط دوجانبه ، به نظر می رسد دو کشور مهم عربی که اخیرا درباره ارتقاء یا توسعه روابط مورد توجه جدی تهران قرار گرفتند، مصر و

آنان هنوز باور ندارند که مردم حالا هم خوب می‌خوانند، هم درک روشن از واقعیت‌ها دارند و هم ارزیابی درستی از مدعیان حضور ماندگار بر کرسی قدرت  کسب کرده‌اند. آنان حاضر به قبول باخت در جنگ  و رقابت میان ایده‌ها نیستند؛ بلکه می‌کوشند در هیئت اقلیتی معدود اما پرصدا، خود را مدعی نخست در برابر انتخاب اکثریت

او گفته است: «هر تهدیدی علیه همسایگان ما و ترسیم دوباره مرزها، چه در شمال باشد چه در جنوب، چه شرق و چه غرب،کاملاٌ غیرقابل قبول است و برای ایران خط قرمز به شمار می‌رود.» اما اگر اظهارات عراقچی را نشان دادن “کارت زرد” تهران به مسکو تعبیر کنیم، آیا مسکو در مواضع تکراری خود